KRZYWICA

Ta choroba tkanki kostnej występuje wyłącznie u młodych ssaków i ptaków w okresie ich szybkiego wzrostu. Jej podstawową przyczyną, jest niedobór wapnia w pożywieniu. Na krzywicę narażone są wszystkie szczenięta, ale szczególnie te należące do ras dużych, szybko rosnących.

Tkanka kostna powstaje na swego rodzaju rusztowaniu - tkance chrzęstnej, na której odkładają się związki mineralne. Dzięki temu kości twardnieją. W okresie budowy kości organizm musi dostać odpowiednią ilość właściwego budulca - wapnia. Jeśli nie dostanie, kości nie mogą stwardnieć; na zbyt miękkim szkielecie powstają charakterystyczne deformacje i zgrubienia.

STOSUNEK WAPNIA DO FOSFORU

Aby wapń mógł być przyswojony prawidłowo, musi być podany w odpowiedniej proporcji do fosforu. Ów stosunek wapniowo-fosforowy jest warunkiem wykorzystania przez organizm tych minerałów zawartych w pokarmie. Fizjologiczny (a więc najkorzystniejszy dla organizmu) stosunek wapnia do fosforu wynosi od 1,8:1 do 2,5:1.

WITAMINA D

Do prawidłowego wchłaniania wapnia i fosforu z pokarmu i właściwego przebiegu mineralizacji (uwapnienia) kości niezbędna jest obecność w organizmie odpowiedniej ilości witaminy D3. Zwiększa ona wchłanianie wapnia i fosforu w jelitach i reguluje wydalanie ich przez nerki. Dlatego mówi się, że ma ona działanie przeciwkrzywicze.

Zwykle do zaspokojenia potrzeb organizmu wystarcza synteza tej witaminy w komórkach skóry pod wpływem promieni słonecznych. Jeśli jednak szczenię dorasta w okresie jesienno-zimowym, gdy dni są pochmurne, nie zawsze ilość witaminy D dostarczanej w pokarmie i syntetyzowanej pokrywa zapotrzebowanie jego organizmu. Konieczne staje się wówczas podanie gotowej witaminy. Pam ustalił lekarz weterynarii. Nadmiar witaminy D jest równie szkodliwy jak jej niedobór.

ZABURZENIA HORMONALNE

Poziom wapnia w surowicy krwi, jego wchłanianie z jelit i mineralizacja kośćca, a także uwalnianie jonów wapniowych z tkanki kostnej jest regulowane między innymi przez dwa hormony wydzielane przez przytarczyce:kalcytoninę i parathormon. Działają one wzajemnie przeciwstawnie. Kalcytonina obniża poziom wapnia we krwi, powodując jego odkładanie w kościach, natomiast parathormon uwalnia go z kości do krwi. Pojawienie się zmian krzywiczych może być również spowodowane zaburzeniami w wydzielaniu tych hormonów.

KLASYCZNE OBJAWY KRZYWICY

Podstawowym objawem krzywicy jest poszerzenie (czyli zgrubienie) nasad kości długich - co jest szczególnie dobrze widoczne na kończynach przednich psa.

Ale bardzo często zdarza się, że właściciele szczeniąt dużych ras odwiedzają lekarza przerażeni tym, że na kończynach swoich ulubieńców dostrzegli wyraźne zgrubienia powyżej nadgarstka, a na innych wyczuli zgrubiałe miejsca połączenia chrząstek i kości. U szczeniąt dużych ras jest to zjawisko normalne, związane ze wzrostem i nie powinno nas niepokoić.

W bardziej zaawansowanym stadium krzywicy dochodzi do wykrzywienia trzonów. kości długich -łapy psa przypominają łapy jamnika. Przy omacywaniu stwier;dzamy wyraźną bolesność kości. W niektórych przypadkach może wystąpić kulawizna i trudności w poruszaniu się dotyczące zwłaszcza kończyn tylnych.

U psich olbrzymów objawem poprzedzającym pojawienie się zmian krzywiczych jest rozluźnienie ścięgien i wiązadeł. Osłabienie przyczepów ścięgnowych na zbyt słabo uwapnionych kościach powoduje często charakterystyczny wygląd łap szczenięcia: palce są szeroko rozstawione, a śródręcze i śródstopie nie utrzymują się w pozycji prawidłowej, zbliżonej do pionu, ale "opadają" do poziomu. W przypadku bardzo zaawansowanych zmian może wystąpić tzw. niedźwiedzia łapa - pies stawia wówczas na ziemi już nie tylko palce, lecz całe śródręcze i śródstopie. Takie uszkodzenia wiązadeł, ścięgien i ich przyczepów są trudne do leczenia, a szczenię; nie ma zbyt dużych szans na odzyskanie normalnej postawy.

ZAPOBIEGANIE KRZYWICY

Stosowanie dodatków mineralno-witaminowych. Bardzo istotne jest dzielenie dobowej dawki preparatów mineralno-witaminowych na małe porcje, które podajemy często w ciągu dnia. Zdecydowanie poprawia to ich wykorzystanie, ponieważ organizm zwierzęcia zdolny jest wchłonąć z pokarmu określoną ilość substancji, a nadmiar zostaje wydalony. Nie możemy zapominać, że wraz ze wzrostem psa rośnie jego zapotrzebowanie na witaminy i substancje mineralne, a więc ich dawka powinna także odpowiednio wzrastać.

Właściwe żywienie. Mówiąc o wartościowym pokarmie, mamy na myśli nie tylko odpowiednią ilość wartościowego białka zwierzęcego i tłuszczu. Rewelacyjnym dodatkiem do diety rosnących psów są galaretki z rozgotowanych chrząstek i koki (i oczywiście same ugotowane chrząstki i koki - kurze łapki, korpusy, mostek cielęcy, tchawice wołowe czy cielęce itp.). Stanowią one naturalne, łatwo przyswajalne źródło substancji niezbędnych do budowy kości.

Prawidłowy stan sanitarny jelit, czyli brak pasożytów przewodu pokarmowego również ma wpływ na prawidłowe wchłanianie składników pokarmowych w jelitach.

Ruch na świeżym powietrzu. Jest bardzo ważny dla młodego organizmu.

SZCZENIĘTA ROZWIJAJĄ SIĘ W RUCHU! Oczywiście nie chodzi tu o pędzenie młodego psa za samochodem, ale o zapewnienie możliwości swobodnego wybiegania się, najlepiej z psami w tym samym wieku, i to kilka razy w ciągu dnia.